การเติม s esที่คำกริยา
ก็คล้ายกันกับการเติม s es ที่ท้ายคำนามเพื่อทำคำนามให้เป็นนามพหูพจน์ทุกประการ
ยกเว้นท้ายกริยาที่ลงท้ายด้วย o เท่านั้นที่แตกต่างนิดหนึ่ง
เพราะกริยาที่ลงท้ายด้วย o ให้เติม es อย่างเดียว
ไม่เหมือนคำนามที่เติม s บ้าง es บ้าง
Past Simple Tense ถือว่าง่ายที่สุดเลยเพราะประธานทุกตัวใช้กริยาช่องสองเหมือนกัน
(เว้น was ใช้กับประธานเอกพจน์, were ใช้กับประธานพหูพจน์)
ให้จำหลักสำคัญของ Tense นี้ไว้ว่า เป็นการเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีต
และก็จบลงไปแล้วด้วย ไม่เกี่ยวข้องกับปัจจุบัน